poniedziałek, 11 lutego 2013

sposobów sto na bycie mężczyzną

Rozpoczął się chyba w moim życiu okres fascynacji męskością. Rodzaje kobiecości znam na pamięć, czytam z kobiet jak z kartek pozapisywanych różnymi kolorami szminki, zdaniami z podręczników do emancypacji albo sposobów słodkiej zależności. Jakkolwiek niemal każdy rodzaj kobiecości podskórnie, intuicyjnie rozumiem, usprawiedliwiam, to chyba kończy się moja bezgraniczna fascynacja i czerpanie natchnienia z każdej zakładanej na siebie samonośnej pończoszki. 

Wrzucam na warsztat mężczyznę. Nieodgadnionego, niezrozumianego, fascynującego. Co więcej, nie jest to fascynacja tylko seksualna, cielesna. Sięga we mnie głębiej - to fascynacja intelektualna, zachwyty umysłu. Sposoby bycia mężczyzną są fascynujące poczynając od własnego ojca sprawdzającego temperaturę mojej herbaty (będąc dzieckiem poparzyłam sobie usta) i wsiadającego na warczący motor, przez Marka czyszczącego obiektyw aparatu pędzelkiem z namaszczeniem godnym czyszczenia archeologicznego znaleziska a skończywszy na przygarbionym starością i obowiązkami abdykującym Papieżu. Przecież to kwintesencja męskości, dziwnego pomieszania honoru i nazbyt silnego poczucia obowiązku. Honorowego twardzielstwa. 

Nie wiem dużo o męskich emocjach, może dlatego, że wciąż jeszcze to temat tabu (wyjątkiem jest może mój Tato, może dlatego to dla mnie nowe tabu). Wciąż jeszcze łzy są ukrywane a smutek jest oznaką słabości. Nie wiem tylko czy jest to kwestią męskiej kwintesencji czy może jednak jeszcze zardzewiałej konwencji, braku męskiego "wyemancypowania". Faktem jest, że ten świat męskich emocji jest światem kontrastów, silnych dłoni trzymających małe dziecko, albo donośnego głosu, który w obecności niektórych kobiet samoistnie zmienia się w szept. 

Nie mam jeszcze swojego ulubionego sposobu na mężczyznę, na męskość. Szukam. Obserwuję, zapisuję, czasami robię zdjęcia (ilość zdjęć śpiącego M. w moim telefonie jest nieskończona). Pytam o dziadków, rozmawiam z nieznajomymi. Męskość jest piękna i pociągająca a męski intelekt, męskie intelekty działają chyba na moją wyobraźnię najsilniej. Wypracowuję sobie w głowie, w sercu odpowiedni szkic. Może wyszukam, może złożę wreszcie swój własny sposób na męskość?

P.S. I szczerze nie rozumiem i nie pojmuję tych uproszczeń. Nie wszyscy mężczyźni są jak dzieci, nie wszyscy nie mówią o emocjach, nie wszyscy muszą płodzić synów, sadzić drzewa, budować domy. Są nieprzewidywalni, ciekawi, chropowaci. Jak niedogolony zarost.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz